Οι ομπρέλες θαλάσσης αλλά και γενικότερα όλων των ειδών πέρασαν από πολλά στάδια από την εφεύρεσή τους έως σήμερα. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή μιας ομπρέλας, φυσικά βελτιώθηκαν με την πάροδο των ετών.
Μια από τις σημαντικότερες καινοτομίες όσον αφορά τις ατομικές ομπρέλες, ήρθε στις αρχές της δεκαετίας του 1850, όταν ο Αμερικανός Samuel Fox σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει λυγισμένες ατσάλινες ράβδους σε σχήμα «U» για τα πλευρικά σημεία και αναδιπλούμενα σημεία, ώστε να προκύψει τελικά ένας ελαφρύτερος αλλά παράλληλα πιο δυνατός σκελετός. Προηγουμένως οι ομπρέλες φτιάχνονταν είτε από καλάμια, είτε ακόμη και από οστό φάλαινας. Ας δούμε τα κυριότερα μέρη της ομπρέλας και πως κατασκευάζονται πλέον σήμερα:
Το κοντάρι
Οι σύγχρονες ομπρέλες παράγονται ακόμη από εργάτες με ημιαυτόματο τρόπο. Πρώτα δημιουργείται το κοντάρι, είτε πρόκειται για υφασμάτινες ομπρέλες ή για μικρές και μεγάλες ψάθινες ομπρέλες που συνήθως χρησιμοποιούνται ως ομπρέλες παραλίας. Η επιλογή των υλικών και ο ποιοτικός έλεγχος πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια της παραγωγικής διαδικασίας. Αν και μια καλοφτιαγμένη ομπρέλα δεν χρειάζεται να είναι κατ’ ανάγκη ακριβή, τα υλικά επηρεάζουν αναπόφευκτά την ποιότητα και την τιμή του τελικού προϊόντος. Φυσικά το μέγεθος μετράει στην περίπτωση αυτή και γίνεται εύκολα κατανοητό ότι μια μικρή προσωπική ομπρέλα είναι σαφώς πολύ πιο φθηνή από μια ομπρέλα θαλάσσης, απ’ ότι υλικό κι αν είναι φτιαγμένη αυτή. Τα πιο κοινά υλικά για την κατασκευή του κονταριού είναι το ξύλο, το ατσάλι, το αλουμίνιο και πιο σπάνια το πλαστικό και το fiberglass.
Ο σκελετός και τα πλευρικά σημεία
Στις προσωπικές ομπρέλες ο σκελετός και τα πλευρικά, αναδιπλούμενα σημεία φτιάχνονται κατά κύριο λόγο από ατσάλι ή αλουμίνιο σε σχήμα «U». Όλα μαζί ενώνονται με το κοντάρι και μεταξύ τους, ενώ ελατήρια που τοποθετούνται πάνω στο κοντάρι χρησιμεύουν για το άνοιγμα ή το κλείσιμο της ομπρέλας.
Παρόμοια είναι και η κατασκευή και ο μηχανισμός που χρησιμοποιείται για τις φορητές πάνινες ομπρέλες θαλάσσης από αλουμίνιο. Τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά όταν μιλάμε για τις σταθερές ψάθινες ομπρέλες παραλίας, τις οποίες χρησιμοποιούν καταστήματα, beach bar και ξενοδοχεία. Εδώ δημιουργείται ένας δυνατός ξύλινος ή μεταλλικός γαλβανισμένος σκελετός που ενώνεται με το κοντάρι με ισχυρές μεταλλικές αντιανεμικές αντηρίδες στα ανθεκτικότερα μοντέλα. Ο σκελετός λειτουργεί σαν βάση είτε για την τοποθέτηση τροπικού καλύμματος είτε για την πλέξη του καλαμιού πάνω σε αυτόν.
Το κάλυμμα της ομπρέλας
Στις υφασμάτινες ομπρέλες το κάλυμμα της κορυφής ράβεται στο χέρι πάνω στα μεταλλικά μέρη. Η τυπική πάνινη ομπρέλα παραλίας έχει συνήθως 8 υφασμάτινα τμήματα, αν και κάποιες ομπρέλες παραλίας μπορεί να έχουν και 6. Τα υφάσματα είναι συνήθως συνθετικά πολυεστέρας ή και PVC με μια επένδυση ακρυλικού στο κάτω μέρος.
Στις σταθερές ομπρέλες θαλάσσης, τις οποίες βλέπουμε δίπλα από ξαπλώστρες ξύλινες ηλιοθεραπείας παραλίας και κιόσκια, συνήθως χρησιμοποιείται η ψάθα ή το καλάμι σαν υλικό κάλυψης. Αυτές οι ψάθινες ομπρέλες δεν χρειάζεται να προστατεύουν από τη βροχή, καθώς ο σκοπός τους είναι αποκλειστικά η προστασία από τις ηλιακές ακτίνες. Και αυτό το καταφέρνουν πολύ καλύτερα από οποιοδήποτε συνθετικό υλικό, ενώ αφήνοντας τον αέρα να περάσει από μέσα τους και να εκτονωθεί, καθιστούν τις ψάθινες ομπρέλες εξαιρετικά ανθεκτικές στους ισχυρούς ανέμους και χαρίζουν τον μεγαλύτερο δυνατό δροσισμό στη σκιά τους.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.